Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως ΦΕΚ Α' 76/9.7.2015 νόμος 4332/2015.
Διευκρίνηση Υπ. Εσωτερικών (2013):
[σ]την ελληνική νομική γλώσσα δεν γίνεται διάκριση μεταξύ των όρων «ιθαγένεια» και «υπηκοότητα»,
οι οποίοι έχουν στη χώρα μας ταυτόσημο περιεχόμενο, δηλώνοντας τον δημοσίου δικαίου νομικό δεσμό που συνδέει το άτομο με την πολιτεία στο λαό της οποίας ανήκει»
Το μεσημέρι της Πέμπτης, το νομοσχέδιο υπερψηφίστηκε επί της αρχής με την στήριξη του Ποταμιού και του ΠΑΣΟΚ και όχι των ΑΝΕΛ.
Συνολικά ψήφισαν 267 βουλευτές.
- Υπέρ του νομοσχεδίου ψήφισαν 172 βουλευτές από ΣΥΡΙΖΑ, Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ.
- Κατά ψήφισαν 91 από ΝΔ, Χρυσή Αυγή και ΑΝΕΛ
- 4 βουλευτές του ΚΚΕ δήλωσαν «παρών».
Πηγή:
Πώς θα παίρνουν την ελληνική ιθαγένεια οι αλλοδαποί
Δημοσιεύθηκε ο νόμος 4332/2015 για την ιθαγένεια | Νομικά Νέα | Lawspot
Τι προβλέπει ο νέος κώδικας για την απόκτηση ελληνικής ιθαγένειας - Ειδήσεις - Ελλάδα - in.gr
Ο Νόμος:
Νόμος 4332/2015 - Τροποποίηση διατάξεων Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας - Τροποποίηση του Ν. 4251/2014 για την προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας στις οδηγίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου 2011/98/ΕΕ σχετικά με την ενιαία διαδικασία υποβολής αίτησης για τη χορήγηση στους πολίτες τρίτων χωρών ενιαίας άδειας διαμονής και εργασίας στην επικράτεια κράτους - μέλους και σχετικά με κοινό σύνολο δικαιωμάτων για τους εργαζομένους από τρίτες χώρες που διαμένουν νομίμως σε κράτος - μέλος και 2014/36/ ΕΕ σχετικά με τις προϋποθέσεις εισόδου και διαμονής πολιτών τρίτων χωρών με σκοπό την εποχιακή εργασία και άλλες διατάξεις | Νομοθεσία | Lawspot
Προηγούμενος Νόμος:
ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ/ ΥΠΗΚΟΟΤΗΤΑ, ΚΩΔΙΚΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ,
ΝΟΜΟΣ 3284/2004 - ΦΕΚ 217/Α/10.11.2004
ιθαγένεια - Βικιλεξικό
Ιθαγένεια - Βικιπαίδεια
Ιθαγένεια ή υπηκοότητα ονομάζεται νομικά η ιδιότητα του πολίτη, για την ακρίβεια ο νομικός δεσμός του ατόμου με το κράτος στο οποίο ανήκει.
Κάθε άνθρωπος αποκτά ιθαγένεια τη στιγμή που γεννιέται, κατά κανόνα την ίδια με έναν από τους γονείς του (δίκαιο του αίματος) ή υπό προϋποθέσεις του τόπου γέννησής του (δίκαιο του εδάφους). Κατά τη διάρκεια της ζωής του ενδέχεται να αποκτήσει νέα ιθαγένεια οικειοθελώς - η διαδικασία αυτή ονομάζεται πολιτογράφηση. Ενδέχεται επίσης, εάν προβεί σε πράξεις προδοσίας ή συμμετέχει στην αντιπολίτευση εναντίον αυταρχικών καθεστώτων, να στερηθεί την ιθαγένειά του - σε αυτήν την περίπτωση και αν δεν έχει την ιθαγένεια άλλου κράτους χαρακτηρίζεται ως ανιθαγενής.
Σύμφωνα με διευκρινιστική εγκύγκλιο του υπουργείου Εσωτερικών της Ελλάδας του Ιουλίου του 2013, «[σ]την ελληνική νομική γλώσσα δεν γίνεται διάκριση μεταξύ των όρων «ιθαγένεια» και «υπηκοότητα», οι οποίοι έχουν στη χώρα μας ταυτόσημο περιεχόμενο, δηλώνοντας τον δημοσίου δικαίου νομικό δεσμό που συνδέει το άτομο με την πολιτεία στο λαό της οποίας ανήκει».
Συζήτηση:Ιθαγένεια - Βικιπαίδεια
H χρήση της λέξης ιθαγένεια αντί του όρου υπηκοότητα είναι τελείως στρεβλή.
Η υπηκοότητα αποκτάται με την διαδικασία της πολιτογράφησης.
Ένα άτομο μπορεί να αποκτήσει μια ή και περισσότερες υπηκοότητες.
Δεν μπορεί όμως να έχει παραπάνω απο μια ιθαγένεια ταυτόχρονα.
H λέξη ιθαγένεια προέρχεται από το ιθύς+γένος (ιθύς=ευθύς, ο κατ' ευθείαν βαίνων + γένος -γενέσθαι / γίγνομαι) και αφορά το γένος και όχι την εντοπιότητα - τόπο γέννησης / διαβίωσης κάποιου.
Η υπηκοότητα αντίστοιχα μπορεί να αποτελέσει χαρακτηριστικό που απορρέει από τον τόπο γέννησης ή διαβίωσης κάποιου.
Αντίστοιχα λοιπόν έχουμε : υπήκοος < ὑπήκοος < ὑπό + ἀκοή.
Ο "υπήκοος" σήμερα αποτελεί τον πολίτη. Το ενεργό υποκείμενο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής.
Ο πολίτης λοιπόν ενός δημοκρατικού - μη απολυταρχικού κράτους, δηλώνει και σε αυτή την περίπτωση την υπακοή του στο σύνταγμα και τα ψηφίσματα του κράτους στο οποίο είναι υπήκοος.
Ιθαγένεια και Εθνικότητα έχουν ταυτόσημες έννοιες και όχι Ιθαγένεια και Υπηκοότητα. Το έθνος αναφέρεται στο γένος (άτομα με κοινά χαρακτηριστικά και στοιχεία) και όχι με το κράτος (νομική έννοια και οντότητα).
Ιθαγένεια ΚΑΙ υπηκοότητα είναι όροι που αναφέρονται στην ιδιότητα του ΠΟΛΙΤΗ μιάς χώρας. Η εθνικότητα είναι όρος που αναφέρεται στην συμμετοχή ενός ατόμη σε συγκεκριμένη εθνική ομάδα. Εκατομύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο είναι εθνικά Έλληνες χωρίς να είναι ταυτόχρονα Έλληνες-Πολίτες (δηλαδή με ελληνική ιθαγένεια-υπηκοότητα).
ΠΟΙΑ Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΥΠΗΚΟΟΤΗΤΑ;
Σύνταγμα της Ελλάδας, άρθρο 1 παράγραφος 2
Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.
Μέσα στην έννοια της κυριαρχίας, η οποία είναι καθολική και απόλυτη, συμπεριλαμβάνεται και η πολύ “στενότερη” έννοια της ιδιοκτησίας και άρα η έννοια του συμφέροντος. Όπου υπάρχει κυριαρχία υπάρχει ιδιοκτησία και όπου υπάρχει ιδιοκτησία υπάρχει συμφέρον.
Η έννοια της κυριαρχίας μοιράζεται στους δικαιούχους της - οι οποίοι είναι οι Έλληνες πολίτες ως άτομα - και άρα αυτό το οποίο μοιράζεται είναι η ιδιοκτησία, με αποτέλεσμα το συλλογικό συμφέρον να γίνεται ταυτόχρονα επιμεριζόμενο και ατομικό συμφέρον.
Όταν προστίθενται αυθαίρετα συνδικαιούχοι σε μια περιουσία, η οποία παραμένει αναλλοίωτη, ευνόητο είναι ότι έχουμε μείωση των συμφερόντων των προηγούμενων ιδιοκτητών και στην προκειμένη περίπτωση των συμφερόντων του ελληνικού λαού.
Αυτόχθονες Έλληνες: ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ - ΥΠΗΚΟΟΤΗΣ ΚΑΙ ΓΡΑΙΚΥΛΟΙ
Ιθαγένεια και υπηκοότης είναι δύο λέξεις με τελείως διαφορετικόν νόημα.
Στους νομικούς και πολιτικούς κύκλους εταυτίσθη η μία έννοια με την άλλην, ώστε με την λέξιν ιθαγένεια να εννοήται η υπηκοότης και αντιστρόφως.
Το τι ακριβώς σημαίνει μία λέξις το ορίζη η ετυμολογία. Ο ορισμός της σημασίας («σημασιολογία») μιας λέξεως είναι αποκλειστική υπόθεσις της γλωσσικής επιστήμης. Κάποιος νομοθέτης μπορεί να νομοθετή οτιδήποτε θέλει, αλλά δεν μπορεί να αλλάζη την έννοιαν, την σημασίαν δηλαδή των λέξεων, που χρησιμοποιεί. Αι λέξεις έχουν την σημασίαν των, όπως αυτή διεμορφώθη από χιλιετίας βάσει γλωσσολογικών δεδομένων κι’ όχι, όπως αρέσει στον κάθε άσχετο εξουσιαστή, που κακοποιεί την Ελληνικήν Γλώσσαν, είτε από αγραμματοσύνην είτε κυρίως από σκοπιμότητα.
Η λέξις ιθαγενής και ιθαιγενής (Όμηρος: «Οδύσεια» Ξ 203) προέρχεται από το ιθύς, που σημαίνει «κατ’ ευθείαν»
Ε. Κοφινιώτη «Λεξικόν ομηρικόν» σελ. 157,
Ν. Δασκαλάκη: «Λεξικόν ετυμολογικόν της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης» σελ. 209,
J Hofmann: «Ετυμολογικόν Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής» σελ. 140 κ.α)
και από το «γένος», που σημαίνει την φυλήν.
Έχομεν λοιπόν σύνθεσιν των ιθύς+γένος και ιθαγενής καλείται ο έχων κατ’ ευθείαν σχέσιν με γένος.
Στην Αρχαίαν Ελληνικήν Γλώσσαν ιθαγενής ονομάζεται ο γνήσιος προς συγκεκριμένον γένος. Κατά συνέπειαν το περιεχόμενον της ιθαγενείας είναι φυσικόν γεγονός (όχι επίκτητον) και ειδικώτερον φυλετικόν.
Η έννοια του ιθαγενούς απαντάται
στον Ηρόδοτον («Ιστορία»6,53)
στον Αισχύλο («Πέρσαι» 306)
στον Στράβωνα («Γεωγραφικά» 7,7,8) κ.τ.λ.
Χάριν της ετυμολογίας σημειούμεν, ότι το ιθύς προέρχεται εκ του ρήματος ιθύω, που σημαίνει βαίνω κατ’ ευθείαν. Το ιθύω να μη συγχέεται με το ιθύνω, που σημαίνει κυβερνώ π.χ. ιθύνουσα τάξις.
Αντίθετον του ιθαγενούς είναι ο μετανάστης, ο οποίος είναι ο άνθρωπος, που έφυγε από την χώραν του και ήλθε εις μίαν άλλην.
Η λέξις μετανάστης αναφέρεται ήδη από την εποχήν την Ομήρου. Μάλιστα οι Αρχαιοέλληνες, περιεφρόνουν τους μετανάστας, ως κατωτέρους λαούς και η λέξις «μετανάστης» εχρησιμοποιείτο «συνήθως ως λέξις ονειδιστική» (Δ.Δημητράκου, ενθ. ανωτ. τομ. 9, σελ. 4619).
Στην «Ιλιάδα»(Ι,648) επί παραδείγματι ο Αχιλλεύς διαμαρτύρεται στον Αίαντα, δια την συμπεριφοράν του Αγαμέμνονος απέναντί του. Ο ήρως λέγει:
οργίζεται η καρδιά μου, σαν θυμηθώ πόσον προσβλητικώς μου εφέρθη ο υιός του Ατρέως ωσάν να ήμουν κάποιος μετανάστης, δίχως τιμήν:
«αλλα μοι οιδάνεται κραδίη χόλω οππότε κείνην μνήσομαι, ως μ’ ασύφηλον εν Αργείοισιν ερεξεν Ατρεΐδης ως ει τιν’ ατίμητον μετανάστην».
Και αλλού, ένα παράδειγμα εκ του πλήθους που υπάρχουν, ο Ηρόδοτος («Ιστορία»Ζ, 161) εμφανίζει τον «Αθηναίων άγγελον» να δηλώνη στον βασιλέα των Συρακουσίων Γέλωνα, ότι οι Αθηναίοι δεν είναι μετανάσται: «ου μετανάσται».
Στο πρώτον παράδειγμα ο μεταφραστής των εκδόσεων του «Παπύρου» το πεντακάθαρον «ατίμητον μετανάστην» το μεταφράζει (!) εις «ασήμαντο μέτοικο»!! μολονότι ο Αχιλλεύς σαφέστατα ομιλεί δι’ «ατίμητον μετανάστην».
Διατί ο μετανάστης έγινε μέτοικος; Και διατί ο ατίμητος (δίχως τιμή) έγινε ασήμαντος;
Στο δεύτερον παράδειγμα πάλιν ο μεταφραστής των εκδόσεων του «Παπύρου» το πεντακάθαρον «ου μετανάσται» το μεταφράζει! εις «δεν έχομεν αλλάξει κατοικίαν»!! μολονότι ο άγγελος των Αθηναίων δηλώνει «ου μετανάσται». Διατί το «ου μετανάσται» έγινε «δεν έχομεν αλλάξει κατοικίαν»; και πώς ένα Έθνος ν’ αλλάξη κατοικίαν; Ακόμη ο μεταφραστής την αναφοράν του αγγέλου, ότι οι Αθηναίοι είναι «αρχαιότατον μεν έθνος» την μεταφράζει ως «αρχαιότατον λαόν της Ελλάδος». Το Έθνος φαίνεται τον ενοχλεί και το έκανε λαόν. Μα ο άγγελος ανεφέρθη εις έθνος κι’ όχι εις λαόν. Προφανώς ο μεταφραστής είναι «προοδευτικός» και μεταφράζει κατά τας πεποιθήσεις του, μη σεβόμενος το Αρχαίον κείμενον.
Η υπηκοότης είναι αποκλειστική νομική πράξις. Κάποιος, ο οποιοσδήποτε δύναται να αποκτήση την υπηκοότητα οποιουδήποτε κράτους, εφόσον πληροί τας προϋποθέσεις, που προβλέπει η νομοθεσία εκείνου του κράτους.
Η υπηκοότης δεν επιδρά επί της ιθαγενείας και αντιστρόφως. Εάν ένας Έλλην μεταβή στην Κίνα και δια ποικίλους λόγους του δοθή η κινεζική υπηκοότης ασφαλώς δεν έγινε Κινέζος. Η υπηκοότης αυταποδείκτως δεν μεταβάλλει την φυλετικήν υπόστασιν των ανθρώπων.
Οι ανθέλληνες έχοντες την εξουσίαν επέβαλαν την «απόλυτον ταύτισιν» κατ’ ανακοίνωσιν του υπουργείου εσωτερικών ιθαγενείας και υπηκοότητος. Προ πολλού η νομοθεσία μεταχειρίζεται την ιθαγένεια, ωσάν να ισοδυναμή με την υπηκοότητα. Διότι οι νομοθετούντες δεν είναι ανεξάρτητοι νομικοί, αλλά το κυνοβούλιον, δηλαδή οι πολιτικάντηδες, που επιδιώκουν να εξαφανίσουν κάθε τι το Εθνικόν.
Ποια η διαφορά της ιθαγένειας από την υπηκοότητα; - Ελληνων Αφυπνιση
Περί της ιθαγένειας (πρέπει να διαβαστεί) | JusticeForGreece
Ιθαγένεια είναι ο νομικός, πολιτικός, πολιτιστικός, πολιτισμικός και συναισθηματικός δεσμός που συνδέει το άτομο με την κοινότητα από την οποία κατάγεται, η οποία κοινότητα αποτελείται συνήθως από τα μέλη μιας φυλής και χαρακτηρίζεται από κοινή γλώσσα, χρήση κοινού εδάφους, κοινά ήθη, έθιμα, παραδόσεις και πολιτισμός. Όσο για την απόκτηση, η ιθαγένεια μεταδίδεται από γονιό σε τέκνο.
Υπηκοότητα είναι ο νομικός και πολιτικός δεσμός που συνδέει το άτομο ως πολίτη με την Πολιτεία (κράτος) και από την οποία πηγάζουν τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις για αμφότερα τα μέρη.
Πολιτογράφηση ονομάζεται η επίσημη διοικητική πράξη, με την οποία ένα κράτος απονέμει την ιδιότητα του πολίτη σε κάποιον που έως τότε ήταν πολίτης άλλου ή κανενός κράτους. Μετά την πολιτογράφησή του, το άτομο εφοδιάζεται με τα απαραίτητα δημόσια έγγραφα (δελτίο ταυτότητας, διαβατήριο κ.ά.) και εξομοιώνεται νομικά με τους υπόλοιπους πολίτες του κράτους, τόσο στα δικαιώματα όσο και στις υποχρεώσεις.
Χειραγώγηση μέσω γλωσσικής παραπλάνησης όπου μπορούν να προστεθούν στα παραδείγματα ο «Κώδικας Ελληνικής Ιθαγένειας» που ουσιαστικά είναι «Κώδικας Ελληνικής Πολιτογράφησης» ή «Κώδικας Ελληνικής Υπηκοότητας», η Ευρωπαϊκή ιθαγένεια αντί Ευρωπαϊκή υπηκοότητα ( EU citizenship, La citoyenneté européenne κλπ) και όλα τα συναφή.
Όταν οι άλλοι μιλούν για Εθνικότητα/Εθνική και Ευρωπαϊκή Υπηκοότητα οι δική μας μιλούν για …. Ιθαγένεια.
Τελικά από το λεξιλόγιο μας εκτός από το Έθνος, Εθνικό και άλλα παράγωγά, θέλουν να βγάλουν και την Υπηκοότητα.
Σχετικά:
Σ.τ.Ε. 460/2013 (Ολομ.) Ιθαγένεια τέκνων αλλοδαπών και δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι των αλλοδαπών στις δημοτικές εκλογές. | JusticeForGreece
Ιθαγένεια και υπηκοότητα - διευκρίνηση