-->

Αναζήτηση

18.9.19

Η μαζική μετανάστευση θα επιφέρει το τέλος του Ελληνισμού

Το θέμα είναι πρωτίστως ποσοτικό ... δεν τίθεται θέμα ρατσισμού ή φόβου ανάμειξης... αλλά περί επιβίωσης ... δεδομένου του δημογραφικού δυναμισμού που παρουσιάζουν οι εισερχόμενοι μετανάστες και της δημογραφικής παρακμής των Ελλήνων

,,, ρουαντοποίηση της Ελλάδας

 η πληθυσμιακή μετάλλαξη της Ελλάδας, βάσει της ιστορικής εμπειρίας, είναι περίπου αναπόφευκτο να οδηγήσει σε φαινόμενα λιβανοποίησης ή ακόμη και ρουαντοποίησης στη χώρα μας. Δηλαδή, αργά ή γρήγορα, θα προκύψουν αντιδράσεις, εθνικιστικά μίση και αντιπαλότητες
...
με αποτέλεσμα βίαιη σύγκρουσης ανταγωνιστικών εθνικισμών μέσα στις ίδιες πόλεις, τις ίδιες γειτονιές, τις ίδιες πολυκατοικίες.

... ερωτήματα προς αντιρατσιστές, οπαδούς ανοικτών συνόρων

  • Πόσους μετανάστες θεωρούν ότι μπορεί να φιλοξενήσει η Ευρώπη γενικώς και η Ελλάδα ειδικότερα;
    - Τρία εκατομμύρια; Πέντε; Δέκα; Εκατό; Ένα δις;
     - Πόσους;
  • Υπάρχει γενικώς κάποιο όριο στον αριθμό των ανθρώπων που θα εισέλθουν στη χώρα μας μετά από το οποίο μπορούμε να εξετάσουμε το ενδεχόμενο να κλείσουμε τα σύνορα
     - ή αυτά θα πρέπει να είναι μονίμως ανοιχτά;
  • Πόσους μετανάστες θεωρούν ότι μπορεί να φιλοξενήσει η Ελλάδα χωρίς να υποστεί τον κίνδυνο εξάλειψης της εθνοπολιτισμικής της ταυτότητας;
  • Τους ενδιαφέρει γενικώς το ενδεχόμενο παρόμοιας εξέλιξης ή αδιαφορούν;
     - Μήπως το επιδιώκουν κιόλας στο πλαίσιο κάποιας ευρύτερης αντίληψής τους περί «ιδανικού κόσμου», ο οποίος θα έχει αφήσει πίσω του τα έθνη και τους λαούς;
  • Σε πόσους μετανάστες θεωρούν ότι η Ευρώπη μπορεί να προσφέρει «καλύτερη ζωή», ακόμη και αν θυσιάσει την εθνοπολιτισμική της ταυτότητα;
     - Υπάρχει κάποιο αριθμητικό όριο ή
     - η Ευρώπη θεωρείται ικανή να προσφέρει «καλύτερη ζωή» σε όλους όσοι θα εισέλθουν σε αυτήν,
     - ακόμη και αν αριθμός τους μετριέται σε εκατοντάδες εκατομμύρια;
  • Ο ελληνικός λαός ως σύνολο έχει, κατά την άποψή τους, δικαίωμα να αποφασίσει για το πώς θα διαχειριστεί το φαινόμενο της μαζικής μετανάστευσης ή δεν το δικαιούνται γιατί, κατ’ αυτούς:
     -  η απρόσκοπτη μετακίνηση αποτελεί «θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα»,
     - που δεν τίθεται στην κρίση της πλειοψηφίας;

Όταν λοιπόν υπάρξουν απαντήσεις σε αυτά τα απλά ερωτήματα τότε μόνο μπορούμε να μιλήσουμε για το ποιος είναι ρατσιστής και ποιος, τι πολιτικές απόψεις έχει και τι στοχοθετήσεις προωθεί.


Σχόλια:

◑   Η άλλη εκδοχή είναι ότι οι "αντιρατισστές" επιδιώκουν:
  • να καταργήσουν την δημοκρατία, (την κοινωνική οργάνωση της πλειοψηφίας) 
  • να επιφέρουν στον Ελλαδικό χώρο και πληθυσμό βίαιες συγκρούσεις .
με κίνητρο το προσωπικό όφελος, γιατί σε κανένα άλλο τομέα δεν τα καταφέρνουν.

Αν και ο αριθμός τους είναι πολύ μικρός, με διάφορες τεχνικές επηρεασμού της κοινής γνώμης, δημιουργούν την εντύπωση μιας πλειοψηφικής κοινωνικής ομάδας.

 Οι αντιρατσιστές, αλληλέγγυοι, συλλογικότητες, κτλ. αποτελούνται από επί μέρους ομάδες ή και άτομα. Αυτοί χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες.
  • στην πρώτη κατηγορία ανήκουν οι ηγέτες, οι σχεδιαστές, και αυτοί που αναλαμβάνουν την εκτέλεση των επιχειρησιακών σχεδίων.
  • στην δεύτερη κατηγορία ανήκουν αυτοί που αναλαμβάνουν επί μέρους δράσεις και παρέχουν υποστήριξη.

Οι ηγέτες και σχεδιαστές

Στην πρώτη κατηγορία οι ηγέτες και σχεδιαστές είναι εκτός Ελλάδας. Αυτοί χρηματοδοτούν και εκκινούν τα σχέδια, συνήθως με μεγάλο κύκλο ζωής στην εφαρμογή τους.

Κλασσικό παράδειγμα η ακόλουθη αφίσα του  2009, που από τότε λέει ξεκάθαρα ότι αντικειμενικός σκοπός είναι οι πρόσφυγες (δλδ. οι λαθρομετανάστες) να χρησιμοποιηθούν για να διαρρήξουν το έθνος κράτος.


Τα εκτελεστικά όργανα

Στην εκτέλεση των επιχειρησιακών σχεδίων όμως ανήκουν άτομα του Ελληνικού περιβάλλοντος, με κάποια μόρφωση, ικανότητες και προβολή, και κυρίως φιλόδοξοι και φιλοχρήματοι.

Αυτοί αφού επιδείξουν έμπρακτα την αφοσίωση τους στους στόχους, προωθούνται σε θέσεις (καθηγητές, πολιτικοί, συνδικαλιστές, κτλ.), προβάλλονται και αμείβονται.
Εκτιμάται ιδιαίτερα η ικανότητα επηρεασμού της κοινής γνώμης (opinion leaders) για την προώθηση των στόχων.
Πολλοί από αυτούς βγαίνουν γρήγορα στο περιθώριο, και χαρακτηρίζονται τελικά και σαν "χρήσιμοι ηλίθιοι".

Μερικοί, γίνονται "αντιρατσιστές" επιδιώκοντας αβέβαιο μέχρι και ευτελές προσωπικό όφελος όπως μια θέση στη Βουλή ή στις Βρυξέλλες για λίγα χρόνια, ή μερικές χιλιάδες ευρώ από μια ΜΚΟ.



Πολύ λιγότεροι:
  • για να γίνουν πρωθυπουργοί παίρνουν σαν συνοδούς γυναίκες από την Αφρική στην δεξίωση του προέδρου της Δημοκρατίας (Τσίπρας 2008)
  • για να είναι πρωθυπουργοί σε "χώρα" που:
    • χειρίζονται με δυσκολία την γλώσσα των υπηκόων της
      (Παπανδρέου 2010)
    • ο πληθυσμός της είναι τεμπέλης, ανόητος, διεφθαρμένος, σπάταλος κτλ.
      (Παπανδρέου 2010)
    • η θάλασσά της δεν έχει σύνορα
      (Τσίπρας 2015),
    • στις συνθήκες η χώρα αποτελείται από "περιοχές" όπως η βόρεια περιοχή του πρώτου μέρους
      (Συνθήκη Πρεσπών, Τσίπρας 2018)
    • και μεγάλο μέρος του πληθυσμού της είναι ένας ανόητος ετερόκλητος όχλος
      (Τσίπρας 2018)
  • για να παραμείνουν πρωθυπουργοί, παραδίδουν την διαχείριση της χώρας σε ανεξάρτητες αρχές, τα οικονομικά του Ελληνικού πληθυσμού στον Σόρος (Μητσοτάκης), κτλ.

Η δεύτερη κατηγορία

Η δεύτερη κατηγορία, συνήθως δεν έχει αντίληψη των σκοπών, και των σχεδίων, βλέπει μόνο επί μέρους δράσεις, και λίγοι κάποια από τα εκτελεστικά όργανα.
Σε αυτήν την κατηγορία συγκαταλέγονται πολλά άτομα που δρουν αυτόνομα, γιατί έχουν πεισθεί για την ορθότητα δράσης σε κάποιο τομέα, γιατί βρίσκουν μια αμειβόμενη εργασία (όπως σε ΜΚΟ), ή για ένα μεροκάματο.




Λέξεις εντοπισμού: #Σχόλια